Episode 01.04 Neurochirurg powraca (Izzie vs Paul)

Jedna z sal SGH

( Izzie sobie leży i odpoczywa kiedy do sali wpada neurochirurg na konsultacje. Wysoki... ciemnooki... przystojny neurochirurg który dopiero co przyjechał do miasta z Chicago od razu wpada jej w oko. Jednakże neurochirurg przyszedł tutaj tylko w jednym celu - dowiedzieć się do dolega Isobel "Izzie" Stevens... )

Neurochirurg: Isobel Stevens? Zgadza się? Straciła pani przytomność na obchodzie u doktora Sloana? (myśli: ciekawe.. arcyciekawe... czy niedawno nie leczyłem tego nieszczęsnego Sloana? Czy on tez nie stracił czasem przytomność? notuje: sprawdzić dokładniej ) Jak się pani czuje?

Izzie: Dobrze się czuje, to znaczy jak na te okoliczności. Trochę słabo i głowa mnie troszkę boli. Ale doktorze ja musze sie do czegoś przyznać, to takie żałosne... Bo widzi pan, ja kaca po prostu mam... *Izzie patrzy przepraszającym wzrokiem na niezwykle przystojnego neurochirurga*

( Paul usmiecha się swoim fałszywie przyjaznym uśmiechem )

Neurochirurg: Proszę wybaczyć pani doktor, ale po tylu latach studiów medycznych powinna pani wiedzieć że od kaca się nie traci przytomności i tchu a najwyżej rzyga nawet gdy wypije się całą beczkę rumu. Is it clear?
Czy utratę przytomności poprzedzało nadmierne pocenie się, zawroty głowy, mdłości, osłabienie, chwiejność, bladość, dzwonienie w uszach, nieostre widzenie lub też ślinotok? ( wypowiada jednym tchem nawet nie patrząc na Izz )

Izzie: Zawroty głowy, mdłości, osłabienie, chwiejność, bladość, eeee no tak chyba tak... , ale ślinotok to na pewno nie! *Izzie patrzy zdezorientowana na przystojnego neurochirurga*

Neurochirurg: A dzwonienie w uszach, nieostre widzenie? Musi być pani ze mną szczera jeśli mam postawić właściwą diagnozę ( myśli: chyba juz ją rozgryzłem ). Czy ma pani świadomość ile trwała pani utrata przytomność?
I czy po odzyskaniu przytomności była pani zdezorientowana, ale szybko wszystko wróciło do normy?

Izzie: Dzwonienie, no nie, nic mi nie dzwoni! *Izzie jest już lekko zirytowana* Widzę, też całkiem dobrze! Nieprzytomna byłam tylko chwile, a teraz już czuje się dobrze!!!

Neurochirurg: No cóż.. ( notuje coś w notesie ) nic tu po mnie. Pytałbym dalej ale czuje poirytowanie w pani glosie więc nie zapytam o aurę, zaczerwienienia skóry lub sinice albo też dyskomfort w jamie brzusznej, uczucie zimna, pocenie się, oczopląs, odruchowy zwrot gałek ocznych, objaw Babińskiego, ruchy mimowolne, prężenia mięśniowe, uczucie zmęczenia, senności, krótkotrwałe zaburzenia orientacji, więc jeśli nieszczęśliwym trafem jest to padaczka lub Schorzenia mózgowo-naczyniowe albo „drop attacks” lub guz mózgu nie dowiem się tego i nie zdiagnozuje prawidłowo. W karcie wpisze omdlenie. Jest to zwykłe wyczerpanie, może migrena. Zlecę jeszcze EEG, CT i MRI. Tak na wszelki wypadek bo w razie ponownej utraty przytomności nie chce ponosić odpowiedzialności za złą diagnozę. Ma pani jeszcze jakiś pytania?

Izzie: Nie, to już chyba wszystko co chciałam wiedzieć... może tylko, jak długo musze tu zostać? Miałam asystować Dr Sloan przy operacji. *zrezygnowana Izzie opada na poduszkę*

Neurochirurg: Dzisiaj na pewno nie będzie asystować pani doktorowi Sloan”owi. Da sobie rade bez pani.
Proszę leżeć, odpoczywać, nie myśleć o pracy i nie stresować się bo skrajne przeżycia natury psychicznej np. stres wywołany egzaminem może doprowadzić do następnej utraty przytomności a przecież nie chcemy marnować funduszy na fałszywe alarmy.
Myślę że jeśli wszystkie badania będą w normie opuści pani szpital jutro lub po jutrze.
Nie lubię przetrzymywać pacjentów w szpitalu i marnować łóżek. (pod nosem, nienawidzę darmozjadów, histeryków, symulantów, świrów... * i cała litania* )
Miłego dnia Panno Stevens

( uśmiecha się serdecznie , zamyka notes i pospiesznie wychodzi )