znowu nieudana pseudoprzyjacielska scenka w moim wykonaniu

(Derek ma wrażenie, że w kafeterii panuje niezwykle poruszenie, co najmniej jak przy zbieraniu prezerwatyw po imprezie u Meredith. Wszyscy się gapią, nikt się nie przyznaje. Podąża za wzrokiem jakiegoś nienauczonego jeszcze stażysty i natrafia na ciekawy obrazek. Spod jednego ze stolików wygrzebuje się Mer, a przed nią stoi niewysoki, łysawy facet. W trakcie zastanawiania się, czy jej głowa przypadkiem znalazła się akurat na tej wysokości napotyka jej udręczony wzrok i próbuje wkroczyć do akcji, w czym przeszkadza mu grupka gapiów.)

Dzień dobry, doktor Grey. (W końcu staje obok Mer z najbardziej olśniewającym uśmiechem na ustach, wypina dumnie pierś i nonszalancko podrzuca w ręku plastikowy kubek z sałatką.) Jest pani bardzo zajęta, bo przywieziono nam właśnie fascynujący przypadek...

Doktor Shepherd! (piskliwy krzyk pełen ulgi) Ależ oczywiście, jestem do pańskiej dyspozycji, proszę tylko powiedzieć do czego mogę się przydać. (Mer rzuca Derekowi błagalny wzrok) Mój ojciec na pewno zrozumie, że mam mnóstwo pracy i muszę spełniać obowiązki stażystki...(spogląda na Tatchera z udawanym żalem) Do zobaczenia...kiedyś. (biegnie za Derekiem)

Ojciec? (Derek walczy z wrednym głosem w głowie, który próbuje go przekonać, że ta scena mogłaby być bardzo ciekawa.) Dowidzenia, panie Grey. (Odchodzi i zaraz zauważa, że Meredith idzie tuż przy nim. Skręca za róg i otwiera sałatkę.) Masz jakieś plany, czy tylko chciałaś uciec jak najdalej?

Miałam do wyboru rozmowe z moim ojcem na temat rozmowy z moją przybraną siostrą, albo szwędanie się za tobą. A że kolejna rodzinna pogawędka nie jest tym na co mam ochotę, pozwól, że jeszcze troche się...poszwędam, on w każdej chwili może się pojawić. Potrzebuje dobrego kamuflażu, a chodzenie za asystentem jest idealne. Nie masz nic przeciwko?

Hmmm (Derek patrzy na Meredith znak plastikowego widelca, który ma w ustach.) Kusząca propozycja, doktor Grey, chodzenie z asystentem... Niestety, chyba będę musiał ci znaleźć chyba kogoś innego, nie można tak ratować, a potem zostawiać na pastwę Marka... tfu, losu. W każdym razie skończyłem właśnie dyżur, jadę na popołudnie do Mercy w ramach umowy między naszymi szpitalami... Właściwie mógłbym cię zabrać, jeśli chcesz. Ale musiałabyś się szybko i po cichu zebrać, wolałbym się z tego tłumaczyć szefowi później niż wcześniej.

Z nieoficjalnych źródeł wiem, że szef ma do ciebie słabość. I chyba nie będzie miał nic przeciwko temu, że zabierzesz swoją stażystke (uśmiecha się) córkę Ellis Grey na krótki edukacyjny wyjazd. Nie wspominając o tym, że znowu będe ci dłużna do końca życia...Możesz uratować mnie jeszcze raz?

Zawsze. (Derek ma niebezpieczny błysk w oku.) Cholera, muszę wziąć jeszcze papiery, przez ciebie zapomniałem po nie pójść no nic. Spotkamy się w samochodzie, zaraz przyjdę. Mogłabyś wziąć sobie kluczyki od samochodu - mam całe ręce w sosie od tej cholernej sałatki? W lewej kieszeni spodni, tu, z przodu.

Jak sobie życzysz, w końcu muszę słuchać twoich poleceń szefie. Tak więc samochód za kilka minut. (Mer wsadza ręke do kieszeni Dereka) O, tu jesteście...(jeszcze przez chwile trzyma dłoń w kieszeni po czym wyjmuje klucze)W takim razie do zobaczenia w samochodzie,nie zapomnij...papierów. (odchodzi w strone windy)

KONIEC SCENY